از زجاج در کتاب مجمع البیان چنین آمده است :«میان علماى انساب اختلافى نیست بر آن که نام پدر ابراهیم «تارخ» بوده است . آن چه در قرآن آمده دلالت بر این دارد که نام وى «آزر» است . گفته شده که لفظ «آزر» در اصطلاح (آن دوره و در نزد قوم ابراهیم) بر بدگویى دلالت دارد ؛ انگار ابراهیم به پدرش چنین گفته باشد : «اى خطاکار !» در این صورت حکم اعرابى آن رفع است؛ و جایز است که وصفى نیز باشد براى پدر ؛ انگار که بهپدر خطا کارش این وصف را گفته باشد» . سعید بن مسیّب و مجاهد بر این باورند که «آزر» نام بتى بوده است.
این انصراف به معناى آن است که آزر
را هم تراز بت ها قرار داده است تا آن را خداى دیگرى بشمارد .
(طبرسى) در کتاب مجمع البیان در مورد این مسأله چنین اظهار نظر
مىکند :«آنچه را که زجاج گفته است نظریّه آن عده را که مىگویند
آزر پدر بزرگ مادرى
ابراهیم و یاعموى او بوده است قوّت مىبخشد . زیرا دلیل وى بر این
مسأله که مىگوید نیاکان پیامبر (ص) تا آدم(ع) همه یکتا پرست
بودهاند صحه مىگذارد.»
نتیجه این باور کافر بودن آزر پدربزرگ مادرى ابراهیم (ع) است.